Komputerowe
Badanie Postawy Ciała - wstęp
System
MORA 4Generacji
Aparatura do Komputerowej Oceny Postawy Ciała systemu MORA 4Generacji
jest najnowszą konstrukcją łączącą zalety systemów analizy przestrzennej typu
MORA/ISIS i laboratoriów analizy
ruchu/chodu opartych na markerach. Jednocześnie odpowiada ona
założeniu aby badanie było proste i szybkie do wykonania.
System
pozwala na wykonywanie:
- testów statycznych takich jak badanie postawy ciała
(analiza trójpłaszczyznowa krzywej kręgosłupa, ustawień łopatek, garbu
żebrowego itp.)
- testów dynamicznych przy rejestracji sekwencji
ruchowych np. skłon, uniesienie ręki (pomiar ruchomości, zakresów ruchu)
- testów korekcyjnych np. zachowanie kręgosłupa przy
wymuszonej korekcji ustawienia miednicy, gorsetowaniu, kinesiotapinkgu
itp.
- testów porównawczych np. obserwacja progresji
skoliozy w krótkich okresach czasowych
- ćwiczeń autokorekcyjnych (biofeedback)
- dokumentacji fotogrametrycznej sylwetki np. przód,
bok, nogi
Podstawowe
cechy techniczne:
- Rejestracja przestrzenna całej obserwowanej
powierzchni 3D
- Bardzo krótki czas pojedynczego pomiary wynoszący
ok.1/30 s
- Możliwość rejestracji ruch (sekwencji) 4D = 3D+TIME
- Bardzo łatwe podłączenie do komputera przez port
USB
- Przyjazne, łatwe w obsłudze, oprogramowanie w
języku polskim
- Możliwość pracy w trybie synchronizacji z kamerami
(CQ-KAM), stanowiskiem STOP2, platformą stabilometryczną, wagą 2P, EMG,
termowizją itp.
- Niewielkie wymiary i neseserowa obudowa czynią ten
system całkowicie mobilnym
- Krótki czas przygotowania pacjenta i wykonania
badania – ok. 4-5min
Liczone
parametry
W fazie opracowania/analizy wyniku na zapamiętane zdjęcie pacjenta
nanoszone są markery pomiarowe. Dzięki temu, iż komputer wyznacza ich dokładne,
trójwymiarowe położenie może zostać obliczonych kilkadziesiąt/kilkaset
parametrów liczbowych. W wyniku rozwoju systemu dodawane są nowe parametry,
wprowadzono też definicję Pozycji/Modelu badania, co ułatwia wykonanie i
interpretację określonego testu diagnostycznego.
Prezentacja wyników
Animacja 3D
Każdy wynik badania może być wizualizowany w formie przestrzennej
grafiki. Rysunek ten daje się dowolnie obracać i powiększać. Istnieje też opcja
ukrywania tak, aby pozostała widoczna jedynie krzywa kręgosłupa. Na potrzeby
prezentacji np. naukowej można przygotować kilka-kilkanaście slajdów, które
będą kolejno wyświetlane.
Generator
stron www i galerii
Wbudowany mechanizm generowania stron internetowych pozwala na
przygotowanie indywidualnych raportów i galerii, które mogą być nagrywany na
płytę CD pacjenta.
Program udostępnia kilka standardowych szablonów wydruku. Użytkownik może
samodzielnie edytować ich treść.
Wydruki PDF
Po zainstalowaniu w systemie
wirtualnej drukarki PDF, wyniki badań mogą być przechowywane w formie
elektronicznej w formacie standardowych dokumentów i przeglądane na dowolnym
komputerze.
PRZEZNACZENIE
Wady
postawy stają się obecnie jedną z najpoważniejszych chorób cywilizacyjnych.
Współcześnie dzieci coraz więcej czasu spędzają siedząc przed telewizorem i
komputerem, wiele czasu spędzają w szkole. Niedostatek ruchu oraz czynniki
psychiczne (trema, lęk, przygnębienie), wady wzroku i słuchu powodują, że
dzieci nie zawsze rosną i rozwijają się prawidłowo.
Początki
powstawania wad postawy często są trudne do zauważenia. Jest to przeważnie
proces długi, ujawniający się w miarę rozwoju dziecka. Początkowo nie daje
żadnych niepokojących objawów. W momencie kiedy pojawiają się dolegliwości (m,
in. bóle, mniejsza sprawność fizyczna, gorsze funkcjonowanie układu oddechowego
i krążenia) zmiany bywają już dość mocno utrwalone i wymagają długotrwałego i
systematycznego leczenia.
Lekarze
alarmują, że 80-90 %dzieci ma wady postawy, które nie leczone i zaniedbane,
powodują w krótkim czasie poważne konsekwencje. Przyczyniają się do pogorszenia
sprawności i wydolności organizmu, zostaje zaburzona statyka ciała, zakres
ruchu w stawach ograniczony. Badania wykazują, że co 3 dziecko posiada niską
wydolność fizyczną, a blisko 50% ma bardzo słabą sprawność ruchową.
Aparatura
do Komputerowej Oceny Postawy Ciała jest narzędziem pozwalającym na
nieinwazyjną, dokładną i obiektywną diagnostykę postawy ciała. Duża dokładność
pomiaru daje możliwość wczesnego zauważenia wad w początkowym etapie ich
rozwoju.
Dane
pacjenta gromadzone są w postaci elektronicznej dzięki czemu bardzo łatwo można
obserwować i porównywać postępy w
procesie terapeutycznym.
Urządzenie
pracuje w oparciu o metodę fotogrametryczną z wykorzystaniem zjawiska Moire'a,
która jest rekomendowana przez specjalistów fizjoterapii, rehabilitacji i
ortopedii, w wielu wypadkach eliminując prześwietlenia rentgenowskie. W skrócie
polega ona na wykonaniu kamerą wideo komputerowej fotografii. Dzięki
specjalnemu systemowi optycznemu komputer wyznacza trójwymiarowy obraz pleców i
dokładnie analizuje ponad 50 parametrów w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej.
Urządzenie znakomicie sprawdza się w badaniach przesiewowych dzieci w szkołach,
a niewielkie wymiary umożliwiają łatwe jego przewożenie.
METODA
BADAWCZA
A
Podstawa fizyczna
Badania
wykonywane są w oparciu o założenia fotogrametrii i polegają na wykonaniu
pomiarów antropometrycznych na podstawie zdjęcia badanej powierzchni. Uzyskanie
obrazu przestrzennego ('trzeciego wymiaru') możliwe jest dzięki temu, iż
urządzenie "wyświetla" na plecach pacjenta linie o ściśle określonych
parametrach. Linie te padając pod określonym kątem na plecy ulegają
zniekształceniom zależnie od tego, czy dany punkt znajduje się bliżej czy dalej
od urządzenia. Zniekształcenia obrazu linii rejestrowane są przez komputer, który
dzięki algorytmom numerycznym przetwarza je na mapę warstwicową (wysokościową)
badanej powierzchni. Podstawa fizyczna tych zjawisk nosi w optyce nazwę
zjawiska Moire'a (stąd metoda projekcyjna Moire'a).
B
Realizacja techniczna.
Praktyczna
realizacja tej metody polega na tym, iż obraz obserwowany przez kamerę CCD
przetwarzany jest na sygnał cyfrowy i przesłany do pamięci komputera za
pośrednictwem specjalizowanej karty. Analiza, wyświetlanie i drukowanie badania
realizowane jest przez program komputerowy. Oświetlenie pacjenta realizowane
jest z wykorzystaniem żarówki halogenowej małej mocy (50-150W). Wszystkie dane
pacjenta, zdjęcie jego pleców, obraz przestrzenny zapamiętywane są w pamięci
komputera, mogą być łatwo przenoszone na inne nośniki (dyskietka, CD-ROM'y),
analizowane, opracowywane statystycznie itd..
C
Powtarzalność i dokładność pomiarów
Dzięki
temu, iż zdjęcie to wykonywane jest w ściśle określonych warunkach (tj. stała
odległość badania, jednakowe parametry układu optycznego, dokładnie wypoziomowana
pozycja kamery, ustawiana sylwetka na "0" skręcenia miednicy,
określone warunki oświetlenia) pomiar ten jest powtarzalny.
Analizując
dokładność pomiaru należy zwrócić uwagę na specyfikę badanego obiektu jakim
jest ciało ludzkie. W praktyce nie jest możliwe pokazanie na skórze pacjenta
punktów fizjologicznych z dokładnością większą niż 5mm. Biorąc to pod uwagę
parametr np. różnica wysokości kątów łopatek obarczony jest błędem przypadkowym
1cm. Z tego powodu należy przyjąć, iż wartość 1cm jest granicą dokładności
metody z uwagi na cech fizjologiczne.
Dokładność
natomiast samej aparatury jeżeli chodzi o rozdzielczość obrazu i wartość
liczonych parametrów wynosi 1mm, jest więc aż 10 razy lepsza (o rząd) niż ta
konieczna z punktu widzenia fizjologii. Ma to praktyczne znaczenie, gdyż
pozwala na wychwycenie już pierwszych cech skrzywień, jeszcze niewidocznych
gołym okiem.
Komputerowe
Badanie Postawy Ciała - parametry
DANE TECHNICZNE
Parametry
Czas wykonywania
pomiaru: 0.03s
Średni czas jednego badania: ok. 1 min
Napięcie pracy: 230V,
50Hz
Moc znamionowa: 160W
/ 60W (zależnie od konkretnego
egzemplarza)
Oświetlenie: żarówka
halogenowa 24V-150W / 12V-50W (zależnie j.w.)
Wymiary: 300x420x120
/ 250x370x110 (wersja neseserowa)
Waga: ok.
6kg
Odległość badania: 2.6m
/ 2.0m (wartości dla wersji neseserowej urządzenia)
Wymagania sprzętowe: PENTIUM
1500; RAM.512 MB; 80 MB wolne na HDD;
karta graficzna (1024x768, High Color)
System operacyjny:
WINDOWS XP
Warunki eksploatacji:
Sprzęt powinien być użytkowany zgodnie z przeznaczeniem.
Wszystkie współpracujące urządzenia zestawu muszą
być zasilane z tej samej fazy i wspólnie zerowane.
Gniazdo zasilające 230V/50Hz musi posiadać uziemienie. Zalecane jest
zasilane za pośrednictwem listwy z zabezpieczeniami przepięciowymi (np. ACAR).
W przypadku wahań, lub spadków wartości napięcia zasilania w sieci energetycznej konieczne jest zastosowanie
dodatkowego urządzenia stabilizującego.
Sprzęt powinien pracować w pomieszczeniach o temperaturze od +10°C do
+25°C
i wilgotności względnej do 80% w temperaturze +25°C
Sprzęt nie powinien podlegać wibracjom, znajdować się w pobliżu silnych
pól elektromagnetycznych oraz powinien być osłonięty przed nadmiernym
nasłonecznieniem.
Sprzęt powinien być eksploatowany w niewielkim zapyleniu i zakurzeniu.
Komputerowe
Badanie Postawy Ciała – metodyka wykonywania
Zobacz
też: OKIEM PRAKTYKA
-omówienie zagadnień badania od strony praktycznej
Przebieg
badania
1. Na ciele
osoby badanej zaznacza się wszystkie punkty charakterystyczne.
2. Osoba badana
staje w wyznaczonym miejscu, tak aby znaleźć się w polu widzenia kamery, a jej
obraz jest bezpośrednio widoczny na ekranie komputera.
3. Z
kilkudziesięciu kolejnych zdjęć rejestrowanych automatycznie w pamięci wybiera
się ujęcie odpowiadające prawidłowemu ustawieniu pacjenta.
4. Na
podstawie zapamiętanego obrazu i wprowadzonych danych pacjenta komputer
umożliwia uzyskanie trójwymiarowych współrzędnych badanej powierzchni i
jednocześnie oblicza parametry określające postawę ciała w płaszczyźnie czołowej,
strzałkowej i poprzecznej wraz z graficznym przedstawieniem wyników.
5. Komputer
drukuje wyznaczone parametry i rysunki.
Podłączenie sprzętu
Urządzenie, wraz z
komputerem należy ustawić na biurku lub stole. Należy zadbać o to aby stół był
stabilny i nie chwiał się. Monitor należy ustawić w ten sposób, aby osoba
stojąca przy pacjencie widziała ekran. Komputer powinien koniecznie stać
pomiędzy aparatem a monitorem! Podłączamy wszystkie kable do komputera i
aparatu (wtyczki dobrane są w ten sposób, iż nie ma możliwości ich omyłkowego
włożenia. Wszystkie podłączenia muszą być wykonywane przy odłączonym zasilaniu.
Po tych przygotowaniach włączamy komputer, a następnie
aparaturę.
Podłączenie do laptopa
Aby było możliwe
korzystanie z aparatury podłączonej do laptopa konieczne jest zastosowanie
dodatkowej przystawki pośredniczącej.
W przypadku połączenia z laptopem (w wersji lpt – portu
równoległego) jeden kabel wkładamy do portu drukarki komputera (złącze 25
stykowe), a drugi do aparatu.
Dla wersji USB przystawki jeden z kabli podłączamy do
wolnego złącza USB a drugi do aparatu.
W celu właściwego
ustawienia urządzenia należy kręcąc przednimi (P) nóżkami doprowadzić do
wyrównania wskazań poziomic (10,11) w zielonych okienkach z przodu i z boku.
Właściwe wskazanie poziomicy to takie, w którym pęcherzyk powietrza znajduje
się dokładnie w środku pomiędzy dwoma pionowymi liniami.
Używając taśmy mierniczej oznaczamy od czoła aparatu
odległość badania i zaznaczamy ją na ziemi przyklejając np. kawałek taśmy
klejącej. Właściwa odległość badania opisana jest na tabliczce znamionowej (6)
z tyłu aparatu.
Należy pamiętać o tym, iż w przypadku poruszenia aparatu
należy każdorazowo sprawdzić jego pozycjonowanie.
Aparat powinien znajdować się na takiej wysokości, aby na
ekranie komputera była widoczna cała sylwetka badanego pacjenta tj. od
fragmentu szpary pośladkowej po C7. W razie potrzeby należy ustawić aparat
wyżej bądź podnieść-opuścić dziecko.
Wymagane jest aby
w trakcie badania w pomieszczeniu było ciemno. W praktyce oznacza to warunki
uniemożliwiające przy zgaszonym świetle czytanie. Całkowicie niedopuszczalne są
smugi światła słonecznego.
Prowizoryczne.
Warunki
takie najczęściej realizuje się zasłaniając okna czarną folią budowlaną
Praktyka.
NIE- żaluzje poziome aluminiowe
NIE- żaluzje pionowe jasne- nie, ciemne – słabo
TAK - gruba (nie prześwitująca) roleta
TAK – rolety zewnętrzne AL, PCV
|
Na plecach pacjenta zaznaczamy punkty charakterystyczne
tj. dolne kąty łopatek, wyrostki kolczyste kręgosłupa, kolce biodrowe tylne
górne.
Praktyka: Po manualnym odnalezieniu punkty
zaznaczamy czarnym markerem. Punkt powinien być wystarczająco wyraźnie
widoczne na ekranie komputera. Możemy też zaznaczać małe krzyżyki.
|
|
W programie wybieramy
(Crtl +N) nowe badanie. W oknie Badanie wpisujemy dane pacjenta.
Istotne jest wpisanie wzrostu, gdyż jest on potrzebny w dalszych
obliczeniach.
Ustawiamy pacjenta w odległości badania (końce pięt na
linii), plecami do kamery.
|
|
Obserwując na ekranie podgląd (klawisz F5) sprawdzamy czy środek pleców znajduje się w
centrum obrazu. W razie konieczności ustawiamy pacjenta wyżej, niżej,
(ewentualnie podnosimy aparat).
|
|
WYŁĄCZAMY światło w pomieszczeniu i zapalamy żarówkę
aparatu .
|
|
Rozpoczynamy rejestrację kolejnych ujęć pacjenta -
naciskamy klawisz F6.
W trakcie wykonywania badania delikatnie korygujemy ustawienie
miednicy, tak aby jej kąt skręcenia wynosił 0, co będzie stanowiło punkt
odniesienia przy ocenie wyniku badania. W celu dokładnej obserwacji
ustawienia przestrzennego miednicy na jednym z podglądów powinien być
włączony obraz przestrzenny.
Na ekranie sprawdzamy to obserwując linię prążków na
wysokości miednicy - linia ta powinna być równoległa do krawędzi obrazu.
Możemy także obserwować linie na pośladkach dążąc do ich wyrównania.
Uwaga! Przy dużych asymetriach sylwetki może nie być
możliwe dokładne ustawienie miednicy.
Praktyka: korekta ustawienia miednicy polega
na delikatnym, wręcz dotknięciu dłoni. Jeżeli konieczne jest mocniejsze
skręcenie sylwetki to należy sprawdzić ustawienie stóp.
|
|
Po uzyskaniu właściwego ujęcia zatrzymujemy rejestracje za
pomocą klawisza F7.
|
|
Z serii zdjęć wybieramy odpowiadające optymalnemu
ustawieniu miednicy a jednocześnie odzwierciedlające najczęściej pojawiającą
się postawę pacjenta. Drobne zmiany pomiędzy kolejnymi ujęciami są sprawą jak
najbardziej normalną, gdyż postawa człowieka jest stanem równowagi chwiejnej
a dokładność metody badawczej pozwala na wychwycenie nawet zmian związanych z
cyklem oddechowym człowieka.
|
|
Zapisujemy wybrane
ujęcie (komputer automatycznie proponuje nazwę pliku).
|
Elementy prawidłowego ustawienia sylwetki
Założenie: badamy postawę swobodną, niewymuszoną, nawykową
pacjenta.
Przy innym założeniu możemy sprawdzać sylwetkę
stabilizowaną, bądź korygowaną np.za pomocą gorsetu.
Kąt skręcenia miednicy ustawiamy na 0.
Pacjent powinien stać równo na obu nogach, w postawie
swobodnej, wyprostowanej.
Głowa powinna być skierowana na wprost (patrzeć „na cień
swoich uszu”).
Ręce opuszczone luźno po bokach.
Na obrazie powinien być widoczny fragment szpary pośladkowej
(dzięki temu w sposób jednoznaczny wiemy gdzie powinna przebiegać oś
kręgosłupa). Należy pamiętać o tym aby spodnie nie uciskały i nie
zniekształcały pośladków. Także paski staników nie powinny opinać pleców.
OPRACOWANIE BADANIA
|
W trakcie opracowywania wyników wykorzystujemy ikony
umieszczone w panelu w grupie opracowanie
|
Czytamy
dane
Na
sylwetce pacjenta ustawiamy widoczne punkty pomiarowe
Znaczenie wskaźników:
C7 -wyrostek kolczysty
siódmego kręgu szyjnego (w programie przyjęto numerację kręgów, dla której
ten krąg=0)
KP -kifoza piersiowa
PL -punkt kręgosłupa
przejścia kifozy w lordozę
LL -lordoza lędźwiowa
S1 -wyr.kolczysty pierwszego
kręgu krzyżowego (nr.kręg.=18)
Łl,Łp -kąt dolny łopatki
(lewa,prawa)
Ml,Mp -kolce biodrowe
tylne-górne (lewy,prawy)
T1,T2 -linia talii lewej
T3,T4 -linia talii prawej
B1,B2 -bark lewy
B3,B4 -bark prawy
KS – dodatkowy punkt
guzowatości potylicznej do ustalenia pochylenia odcinka szyjnego kręgosłupa
Uwagi:
Punkty
T2,T4 ustawiamy w miejscu największego wcięcia talii – jeśli jest ono trudne
do ustalenia to zaznaczamy je na jednakowej wysokości po obu strona sylwetki
T1,T3
– to pacha widoczna na zdjęciu
B2,B4
– barki zaznaczamy pionowo nad pachami
B1,B3
(X1,X2) – punkty pomocnicze- połączenie linii ramion i szyi
Punkty
nanosimy metodą kliknij-przenieś-kliknij.
W
celu przyśpieszenia tej operacji możemy rozpoczynając od punktu C7 klikać
kolejno prawym przyciskiem myszy - komputer automatycznie wtedy znajduje
domyślne położenie kolejnych punktów.
|
Edytujemy
krzywą kręgosłupa dla płaszczyzny czołowej
Należy zaznaczyć tu linię kręgosłupa zgodnie z kropkami na plecach
pacjenta. Klikamy tylko wybrane kręgi, nie ma potrzeby zaznaczania
wszystkich – linia musi pokrywać się z przebiegiem linii wyrostków
kolczystych (uwagi: typowo zaznaczone punkty na plecach, powinny pokrywać się
z załamaniami na liniach obrazujących przestrzenne ukształtowanie
kręgosłupa). Znakowanie rozpoczynamy poniżej kręgu C7 a kończymy (prawym
przyciskiem) powyżej S1. Po zaznaczeniu linii kręgosłupa komputer domyślnie
dzieli go na poszczególne kręgi z założeniem zachowania równych wysokości
poszczególnych kręgów
|
Optymalizujemy
krzywą kręgosłupa dla płaszczyzny strzałkowej
Dla płaszczyzny
strzałkowej komputer wyznacza obraz przestrzenny w postaci linii schodkowej
(pola fioletowe). Ponieważ jednak krzywa kręgosłupa jest krzywą gładką
powinniśmy dopasować zieloną linię w ten sposób, aby przebiegała przez
fioletowe pola. Kończymy prawym przyciskiem Po zakończeniu funkcji komputer
automatycznie znajduje położenie punktów KP, PL i LL. Jeżeli te ustawienia
nie odpowiadają rzeczywistość możemy skorygować je ręcznie wracając do Edycji
położenia punktów pomiarowych.
|
Zapisujemy
aktualne ustawienia.
|
Komputerowe
Badanie Postawy Ciała - parametry
Opis ten zawiera wyjaśnienie znaczenia i sposobu
obliczania parametrów wyznaczanych w trakcie badania. Właściwe badanie pacjenta
poprzedzone jest oznaczeniem na jego ciele punktów charakterystycznych, które
po wykonaniu komputerowej fotografii będą na niej widoczne. W punktach
tych umieszcza się kursory. Na podstawie ich położenia liczone są wszystkie
parametry.
Poniższy
rysunek prezentuje rozłożenie poszczególnych punktów i ich oznaczenia.
|
Znaczenie
wskaźników:
C7 -wyrostek kolczysty siódmego kręgu szyjnego (w
programie przyjęto numerację kręgów, dla której ten krąg=0)
KP - kifoza piersiowa (uwaga: punkty KP,PL i C7
korygowane są automatycznie przez komputer po edycji płaszczyzny strzałkowej)
PL
- punkt kręgosłupa przejścia kifozy
w lordozę (zdefiniowany w środku głębokości pomiędzy Kp a LL)
LL - lordoza lędźwiwa
S1 - wyrostek kolczysty pierwszego kręgu krzyżowego
(nr.kręg.=18)
Łl,Łp - kąt dolny łopatki (lewa,prawa)
Ml,Mp - kolce biodrowe tylne-górne (lewy,prawy) (uwaga:
możemy tu także zaznaczać szczyty talerzy biodrowych)
T1,T2 - linia talii lewej (uwaga: jeśli wcięcia talii
T2,T4 nie są wyraźnie widoczne wówczas zaznaczamy je na jednakowych
wysokościach)
T3,T4 - linia talii prawej
B2,B4 - barki (uwaga: zaznaczamy je pionowo nad pachami
T1,T3)
B3,B4
(X1,X2) – punkt łączenia linii
ramion z szyją
KS - guzowatość potyliczna, wykorzystywana przy
określeniu kątów odcinka szyjnego (Uwaga! Jeśli nie badamy odcinka szyjnego
punkt ten można umieścić tuż nad C7)
|
|
[10].Długość
krzywej kręgosłupa.
Parametr
ten jest liczony ‘po kształcie kręgosłupa’, to znaczy poprzez sumowanie
odległości pomiędzy kolejnymi kręgami. Długość ta określana jest w trzech
wymiarach (to znaczy z uwzględnieniem głębokości). Wartość procentowa
odniesiona jest do podanego wzrostu pacjenta z zależności:
(długość/wzrost)*100%.
[11].
DCK -wysokość kręgosłupa.
Wynik
stanowi odległość pomiędzy punktami C7 i S1 liczona jedynie w osi pionowej.
Parametr procentowy liczony jest tak jak wyżej.
[12].
UK -maksymalne odchylenie linii wyrostków kolczystych od linii C7-S1.
Komputer
szuka największego odchylenia wyrostka kolczystego od linii prostej łączącej
punkty C7 i S1. Odległość ta określana jest w osi poziomej X.
Jeżeli
wybrany wyrostek znajduje się po prawej stronie linii C7-S1 to wynik jest
dodatni jeżeli po lewej to ujemny. Włączenie opcji liczenia wartości
absolutnej powoduje, iż w wyniku nie jest uwzględniany znak.
Dodatkowo
w wydrukach wyników można skorzystać z parametru2, który informuje o numerze
wybranego kręgu. Pamiętać tu należy o tym, iż przyjęto oznaczenia, dla
których wyrostek kolczysty kręgu C7 jest równy 0.
|
|
[13].
KNT -kąt nachylenia tułowia.
Określane
jest odchylenie linii C7-S1 od pionu w płaszczyźnie czołowej (w prawa, w
lewo). Wyznaczona wartość wyrażona jest w stopniach. Jeżeli punkt C7 położony
jest ‘na prawo’ od S1 to wynik jest dodatni, gdy ‘na lewo’ ujemny. Parametr
ABS kasuje znak.
[14].
KPT -kąt pochylenia tułowia.
Analogicznie
jak dla [13], lecz dla płaszczyzny strzałkowej. Określa pochylenie ciała ‘do
przodu’, do tyłu. Wartość jest dodatnia jeżeli C7 leży bliżej (na większej
wypukłości) niż S1.
|
|
[15].
KNM -kąt nachylenia miednicy.
Parametr
ten określa nachylenie linii łączącej punkty Ml i Mp względem poziomu
(kąt_poziom). Przyjmuje on wartości stopniowe z zakresu: ( -180 do +180).
Dlatego jeżeli Mp ‘jest wyżej’ niż Ml są to kąty (0-180), w przeciwnym
wypadku [-180 - 0). W takiej sytuacji wyliczony kąt nie zależy od tego,
który punkt leży ‘wyżej‘ względem drugiego. Wartość podana w milimetrach
oznacza różnice wysokości położenia punktów. Od współrzędnej Y p.Ml odejmuje
się wsp. Y p.Mp. Znak tego działania można przewidzieć pamiętając o tym, iż
punkt odniesienie (0,0) znajduje się w lewym dolnym punkcie okna roboczego.
[16].
KSM -kąt skręcenia miednicy.
Analogicznie
jak dla [15], ale liczone w płaszczyźnie strzałkowe. Jeżeli Mp jest na
większej wypukłości niż Ml wówczas wynik jest wartością dodatnią.
|
|
[17]. TT -różnica
wysokości trójkątów talii.
Parametr
liczony jest w płaszczyźnie czołowej. Wynik=odl_l-odl_p.
Wartość ABS podaje wynik
bez znaku.
Wynik wyrażony procentowo
liczony jest z zależności:
(
(odl_l-odl_p)/(odl_l+odl_p) )*100%.
[18]. TS -różnica
szerokości trójkątów talii.
Analogicznie
jak [17] dla różnic liczonych w osi X.
|
|
[19].
KRL, KRP – kąt linii ramion.
|
|
[20]. UL -różnica
wysokości dolnych kątów łopatek (nachylenie).
Określane
analogicznie jak dla kolców biodrowych (parametr[15])
[21].
UB -różnica głebokości dolnych kątów łopatek (skręcenie).
Analogicznie
jak parametr[16].
[22].
OL -różnica oddalenia dolnych kątów łopatek od kręgosłupa.
Odcinki
pomiędzy kolejnymi punktami wyrostków kolczystych aproksymowane są liniami
prostymi. Wynik=odl_l-odl_p; Wynik[%]=((odl_l-odl_p)/(odl_l+odl_p) )*100%.
|
|
[23].
DKS – wysokość odcinka szyjnego
Liczona
pomiędzy punktami C7 i KS
GKS
– głębokość odcinka szyjnego
Maksymalne
wgłębienie liczone od pionu przechodzącego przez punkt C7
[24].
Łączna wysokość kręgosłupa
Pomiędzy
punktami S1_KS = DCK+DKS
|
|
[25]. KLB -kąt
nachylenia linii barków.
Wszystkie
dane liczone analogicznie jak dla nachylenia linii miednicy (parametr[15])
|
|
[26].
WBS –współczyn. asymetrii barków względem KK (punktu S1)
Liczona
jest różnica odległości w osi poziomej od prostej przechodzącej przez punkt
S1. Wszystkie wyniki określane są identycznie jak przy parametrze[22].
[27]. WBC -współczynnik
asymetrii barków względem punktu C7.
Identycznie
jak parametr[26], z tym, że punkt odniesienia stanowi wyrostek kolczysty
siódmego kręgu szyjnego (wskaźnik C7).
|
|
[28]. Kąt nachylenia,
pochylenia odcinka szyjnego C7-KS
względem C7
Wartości
obliczane analogicznie jak dla parametru [13,14].
[29]. Kąt nachylenia,
pochylenia odcinka szyjnego KP-KS
względem KP
|
|
[30]. ALFA -nachylenie
odcinka lędźwiowo-krzyżowego.
[31]. BETA -nachylenie
odcinka piersiowo-lędźwiowego.
[32]. GAMMA -nachylenie
odcinka piersiowego górnego.
[33]. DELTA -łączna
wielkość krzywizn.
DELTA=ALFA+BETA+GAMMA.
[34]. MI -wskaźnik
kompensacji.
MI=KKP-KLL,
(parametr[40], parametr[35]).
[35]. KLL -lordoza
lędźwiowa.
KLL=180-(ALFA+BETA).
|
|
[36]. DLL -długość
S1-LL. Położenie szczytu lordozy
liczona od S1.
[37]. RLL -długość
S1-PL. Wysokość lordozy liczona
pomiędzy S1 a punktem przejścia
[38]. GLL -głebokość
LL-PL.
[39]. WLL -wskaźnik
stosunku głębokości do długości.
WLL=GLL/RLL.
[40]. KKP -kifoza
piersiowa
KKP =180-(BETA+GAMMA).
[41]. DKP -długość
C7-KP. Położenie szczytu kifozy
liczone od C7
[42]. RKP -długość
C7-PL. Wysokość kifozy liczona
pomiędzy C7 a PL
RKP[%]=100%*RKP/DCK.
[43]. GKP -głębokość
KP-PL.
[44]. WKP -wskaźnik
stosunku głębokości do długości.
WKP=GKP/RKP.
|
|
Poniższe parametry służą do
zdefiniowania kształtu kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej
[45] Liczba łuków; Liczba przecięć kręgosłupa z linią
C7-S1
[46] Łuk prawostronny: długość, strzałka, kąt
[47] Łuk lewostronny: długość, strzałka, kąt
|
|
Określa parametry wybranych przekrojów
[48][50] rotacja wyznaczana analogicznie jak dla parametru [16].
[49][51] garb żebrowy liczony względem linii kręgosłupa
|
|
W najnowszej wersji oprogramowania wprowadzono nowy
(automatyczny) sposób analizy i wyliczania parametrów dla kręgosłupa w
płaszczyźnie strzałkowej. Parametry te oznaczono końcówką (a).
Punkt PL wyznaczany jest jako przecięcie odcinka C7-S1 z
krzywą kręgosłupa.
Punkt KP wskazuje strzałkę łuku kifozy piersiowej (miejsce
maksymalnej odległości łuku od jego cięciwy –odcinka C7-PL)
Punkt LL wskazuje strzałkę łuku lordozy lędźwiowej
[52] Długość kifozy piersiowej DKP(a) – odległość C7-PL
Długość lordozy lędźwiowej DLL(a) – odległość PL-S1
Wartości normalizowane do jedności liczone są według
następujących wzorów DKP/(DKP+DLL) ; DLL(DKP+DLL);
i stosunek DKP/DLL.
[53] Głębokość kifozy piersiowe GKP(a) –długość strzałki łuku kifozy.
GLL(a) – głębokość lordozy. Wartości normalizowane: GKP/(GKP+GLL);
GLL(GKP+GLL); GKP/GLL;
[54] Wskaźnik głębokości do długości kifozy WKP = GKP/DKP;
lordozy WLL = GLL/DLL; Normalizowane j.w.
[55] Powierzchnia kifozy PKP; powierzchnia lordozy PLL
[56] Kąt kifozy piersiowej KKP =180-GAMMA-BETA_K
Kąt lordozy lędźwiowej KLL = 180 – ALFA – BETA_L
[57] Poszczególne kąty wyznaczane są względem odcinka C7-S1, dzięki czemu
analiza uniezależniona jest od pochylenia całej sylwetki. Aby zwiększyć
dokładność wyznaczania parametrów wprowadzono dwie niezależne miary kąta
BETA_K dla kifozy i BETA_L dla lordozy
|
Oceniając wynik badania
przyjmujemy, iż postawa prawidłowa, to postawa osiowo symetryczna, zaś
odchylenia od tej symetrii, to już różnego stopnia nieprawidłowości. Ponieważ
nie jest możliwe pokazanie na skórze pacjenta punktów fizjologicznych z
dokładnością większą niż 5mm, przyjmujemy, że granicą błędu przypadkowego
metody jest 1cm. Dlatego np. o asymetrii łopatek powiemy, gdy przekracza ona
1.5cm, a jest bardziej znacząca powyżej 2.5cm.
Mamy nadzieję, iż wkrótce
powstaną normy fizjologiczne, które spowodują ujednolicenie opisów
przeprowadzonych badań.
Komputerowe
Badanie Postawy Ciała - wydruki
Po opracowaniu badania możemy wykonać jego wydruk. Program udostępnia
nam kilka standardowych szablonów wydruku. Użytkownik ma ponadto możliwość
indywidualnego dopasowania uzyskiwanego rezultatu w zależności od swoich
potrzeb i preferencji. Najnowsze wersje oprogramowania dają możliwość kreowania
własnych papeterii, drukowania loga użytkownika, wykorzystywania kolorów.
Standardowe szablony wydruków.
|
|
Wszystko
– większość parametrów, wraz ze standardowym schematycznym wydrukiem
|
|
|
|
Zdjęcie
– naukowy, wszystkie parametry wraz z rysunkami aktualnie widzianymi w oknach
|
To
co widać – większość parametrów z aktualnymi rysunkami
|
Porównawcze wyniki dwóch osób przy
badaniach wykonanych w odstępie 3 miesięcy
KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA
Nazwisko i imię: K.. Adam Wzrost: 150 cm,
Rok ur.: 1991, Data badania:
2002-03-16
Wywiad:
Kąty pochylenia odcinków
Lędźwiowo-krzyżowego: ALFA 16.8 [st] Wskaźnik kompensacji: MI=GAMMA-ALFA -1.5 [st]
Piersiowo-lędźwiowego: BETA 6.9 [st] Kąt pochylenia tułowia -6.9 [st]
Piersiowego górnego: GAMMA 15.2 [st]
Kifoza piersiowa
Kąt kifozy piersiowej
157.9 [st]. Głębokość kifozy piersiowej 10 [mm]
Stosunek głębokości do długości 0.042 Proporcja
(C7-PL):(C7-S1) = 58.4%
Lordoza lędźwiowa
Kąt lordozy lędźwiowej 156.3 [st] Głębokość lordozy
lędźwiowej -10 [mm]
Stosunek głębokości do długości -0.1 Proporcja (C7-PL):(C7-S1)
= 41.6%
Płaszczyzna czołowa
Kąt nachylenia tułowia
-3.1 [st]
Lewy bark niżej o -6 [mm]
Lewa łopatka wyżej o 13 [mm], dalej o 1 [mm]
Lewy trójkąt talii wyższy o 7 [mm] szerszy o 20 [mm]
Lewy kolec biodrowy tylny górny wyżej o 0 [mm], bliżej o 0 [mm]
Kąt nachylenia miednicy
-0.0 [st], kąt skręcenia -0.0
[st]
Maksymalne odchylenie kręgosłupa od prostej C7-S1: -6 [mm] na wys.Th6
Liczba łuków 1, liczba przecięć kręgosłupa z linią C7-S1 0
Łuk kręgosłupa prawostronny: długość 0 [mm], strzałka 0 [mm], kąt 0.0 [st]
Łuk kręgosłupa lewostronny: długość 397 [mm], strzałka
-6 [mm], kąt 176.6 [st]
|
|
Pochylenie tułowia do przodu (6,9st) i w lewo (3,1st).Lewa łopatka wyżej o 1,3
cm.
Lewy trójkąt talii wyższy o 0,7 cm, szerszy
o 2 cm..
Boczne skrzywienie kręgosłupa piersiowego w
lewo (0,6cm na Th6).
Wskazana gimnastyka korekcyjna. Kontrola za
rok.
|
KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA
Nazwisko i imię: K... Adam Wzrost: 150 cm, Rok ur.: 1991, Data badania: 2002-06-16.
Wywiad:
Kąty pochylenia odcinków
Lędźwiowo-krzyżowego: ALFA 15.2 [st] Wskaźnik kompensacji: MI=GAMMA-ALFA 3.2 [st]
Piersiowo-lędźwiowego: BETA 6.2 [st] Kąt
pochylenia tułowia -6.0 [st]
Piersiowego górnego: GAMMA 18.4 [st]
Kifoza piersiowa
Kąt kifozy piersiowej
155.3 [st]. Głębokość kifozy piersiowej 13 [mm]
Stosunek głębokości do długości 0.054. Proporcja
(C7-PL):(C7-S1) = 62.2%
Lordoza lędźwiowa
Kąt lordozy lędźwiowej 158.6 [st] Głębokość lordozy
lędźwiowej -7 [mm]
Stosunek głębokości do długości -0.1 Proporcja
(C7-PL):(C7-S1) = 37.8%
Płaszczyzna czołowa
Kąt nachylenia tułowia
-0.6 [st]
Lewy bark wyżej o
9 [mm]
Lewa łopatka wyżej o
9 [mm], bliżej o
5 [mm]
Lewy trójkąt talii wyższy o 0 [mm] węższy o 9
[mm]
Lewy kolec biodrowy tylny górny wyżej o 0 [mm], bliżej o 4 [mm]
Kąt nachylenia miednicy
-0.0 [st], kąt skręcenia -2.9
[st]
Maksymalne odchylenie kręgosłupa od prostej C7-S1: -3 [mm] na wys.L2
Liczba łuków 1, liczba przecięć kręgosłupa z linią C7-S1 0
Łuk kręgosłupa prawostronny: długość 0 [mm], strzałka 0 [mm], kąt 0.0 [st]
Łuk kręgosłupa lewostronny: długość 386 [mm], strzałka
-3 [mm], kąt 177.8 [st]
|
|
Pochylenie
tułowia do przodu (6st).
Lewy
trójkąt talii węższy o 0,9 cm.
Lewa
łopatka wyżej o 0,9 cm.
|
KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA
Nazwisko i imię: W... Katarzyna Wzrost: 142 cm, Rok ur.: 1991, Data
badania: 2002-03-16
Wywiad:
Kąty pochylenia odcinków
Lędźwiowo-krzyżowego: ALFA 9.8 [st] Wskaźnik kompensacji: MI=GAMMA-ALFA 4.5 [st]
Piersiowo-lędźwiowego: BETA 8.8 [st] Kąt pochylenia tułowia -2.3 [st]
Piersiowego górnego: GAMMA 14.3 [st]
Kifoza piersiowa
Kąt kifozy piersiowej
156.8 [st] Głębokość kifozy piersiowej 16 [mm]
Stosunek głębokości do długości 0.067 Proporcja
(C7-PL):(C7-S1) = 62.1%
Lordoza lędźwiowa
Kąt lordozy lędźwiowej 161.4 [st] Głębokość lordozy
lędźwiowej -13 [mm]
Stosunek głębokości do długości -0.1 Proporcja
(C7-PL):(C7-S1) = 37.9%
Płaszczyzna czołowa
Kąt nachylenia
tułowia 0.7 [st]
Lewy bark wyżej o
4 [mm]
Lewa łopatka wyżej o
6 [mm], dalej o
2 [mm]
Lewy trójkąt talii wyższy o 11 [mm] szerszy o 4 [mm]
Lewy kolec biodrowy tylny górny wyżej o 0 [mm], bliżej o 1 [mm]
Kąt nachylenia miednicy
-0.0 [st], kąt skręcenia -0.4
[st]
Maksymalne odchylenie kręgosłupa od prostej C7-S1: -9 [mm] na wys.Th6
Liczba łuków 1, liczba przecięć kręgosłupa z linią C7-S1 0
Łuk kręgosłupa prawostronny: długość 0 [mm], strzałka 0 [mm], kąt 0.0 [st]
Łuk kręgosłupa lewostronny: długość 380 [mm], strzałka
-9 [mm], kąt 174.3 [st]
|
|
Lewa
łopatka wyżej o 0,6 cm. Lewy trójkąt talii wyższy o 1,1 cm.
Boczne
skrzywienie kręgosłupa piersiowego w lewo (0,9 cm na Th6)
Wskazana
gimnastyka korekcyjna. Kontrola za rok.
|
KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA
Nazwisko i imię: W.. Katarzyna Wzrost: 143 cm, Rok ur.: 1991, Data
badania: 2002-06-16.
Wywiad:
Kąty pochylenia odcinków
Lędźwiowo-krzyżowego: ALFA 71.7 [st] Wskaźnik kompensacji: MI=GAMMA-ALFA -54.8 [st]
Piersiowo-lędźwiowego: BETA 9.7 [st] Kąt pochylenia tułowia -3.9 [st]
Piersiowego górnego: GAMMA 16.9 [st]
Kifoza piersiowa
Kąt kifozy piersiowej
153.3 [st] Głębokość kifozy piersiowej 17 [mm]
Stosunek głębokości do długości 0.073 Proporcja
(C7-PL):(C7-S1) = 61.2%
Lordoza lędźwiowa
Kąt lordozy lędźwiowej 98.5 [st] Głębokość lordozy lędźwiowej -14 [mm]
Stosunek głębokości do długości -0.1 Proporcja
(C7-PL):(C7-S1) = 38.8%
Płaszczyzna czołowa
Kąt nachylenia tułowia
0.7 [st]
Lewy bark niżej o -2 [mm]
Lewa łopatka niżej o
4 [mm], bliżej o 3 [mm]
Lewy trójkąt talii wyższy o 9 [mm] węższy o 4 [mm]
Lewy kolec biodrowy tylny górny wyżej o 0 [mm], bliżej o 1 [mm]
Kąt nachylenia miednicy
-0.0 [st], kąt skręcenia -0.4
[st]
Maksymalne odchylenie kręgosłupa od prostej C7-S1: -7 [mm] na wys.Th7
Liczba łuków 1, liczba przecięć kręgosłupa z linią C7-S1 0
Łuk kręgosłupa prawostronny: długość 0 [mm], strzałka 0 [mm], kąt 0.0 [st]
Łuk kręgosłupa lewostronny: długość 382 [mm], strzałka
-7 [mm], kąt 175.9 [st]
|
|
Lewy
trójkąt talii wyższy o 0,9 cm.
Boczne
skrzywienie kręgosłupa piersiowego w lewo (0,7 cm na Th7).
Wskazana
gimnastyka korekcyjna. Kontrola za rok.
|
KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA
Nazwisko: G.. Ola
Wzrost: 152 cm, Rok ur. 1983,
Dane: PGNAJB00. , Data badania:
1998-01-13,
Uwagi: 8g,20zł
Parametry
globalne
Długość kręgosłupa DCK 387.8 [mm] czyli
25.5 % wzrostu
Kąty pochylenia [st] : ALFA 19.7, BETA 12.1, GAMMA 19.4,
Łącznie: 51.2 [st]
Kąt pochylenia tułowia: KPT -5.1 [st]. Wskaźnik kompensacji -0.3 [st]
Kifoza piersiowa
D.LL_C7 DKP 314.7 [mm] (81.2%) Kąt KKP 148.5 [st]
D.PL_C7 RKP 231.5 [mm] (59.7%) Głębokość GKP 21.1 [mm] (WKP 0.091)
Lordoza lędźwiowa
D.S1_KP DLL 253.8 [mm] (65.4%) Kąt KLL 148.2 [st]
D.S1_PL RLL 156.3 [mm] (40.3%) Głębokość GLL -17.7 [mm] (WLL -0.113)
Płaszczyzna czołowa
Kat nachylenia tułowia KNT 2.8 [st]
Lewy bark wyżej o 14.2 [mm] Kąt linii
barków KLB -2.9 [st]
L.łopatka wyżej o 0.0[mm] ( 0.0st)(UL),
bliżej o 5.1[mm] ( -2.4st)(UB)
R. oddal. łopatek od kręgosłupa OL: 2.8 [mm] (2.4%)
Lewy tr.talii wyższy o -12.7 [mm] (TT) szerszy
o -27.5 [mm] (TS)
Miednica: kąt nachylenia KNM -2.8 [st], kąt skręcenia KSM 1.1 [st]
Wsp.asym.barków względem KK WBS=-38.0
(-13.4%), wzg.C7 WBC= 0.0 (0.0%)
Maks.
odch. l.wyrost. kol. od C7_S1 UK 7.6
[mm] na wys.L1
|
|
Komentarz: Asymetria barków, lewy bark wyżej o 14.2
mm.
Linia kręgosłupa odchylona w prawą stronę.
Odstająca lewa łopatka. Znacznie pogłębiony
prawy trójkąt talii.
Wskazania: Gimnastyka korekcyjna.
CQ Elektronik System,
ul.Wiśniowa 15, Czernica Wrocławska, (0601)794162.
|
KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA
Nazwisko: J...
Katarzyna Wzrost: 145
cm, Rok ur. 1987,
Dane:
L_DEMO/04DEMO00, Data badania:
1997-04-24,
Wydruk
dnia,2001-11-08
Wywiad: 3a
Płaszczyzna strzałkowa
1. Kąt pochylenia tułowia KPT -2.0 [st]
2. Kąt lordozy lędźwiowej KLL 149.0 [st]
3. Kąt kifozy piersiowej KKP 151.2 [st]
4. Wskaźnik kompensacji
-2.2 [st]
5. Głębokość kifozy piersiowej GKP 21.8 [mm]
6. Głębokość lordozy lędźwiowej GLL -19.3 [mm]
Płaszczyzna czołowa Powinno być wszędzie 0
1. Kąt nachylenia tułowia KNT -0.4 [st]
2. Lewy bark wyżej o
2.5 [mm]
3. Lewy kąt dolny łopatek wyżej o 4.9 [mm] i bliżej o -17.6 [mm]
4. Różnica oddalenia kątów dolnych łopatek kręgosłupa OL
-10.2 [mm]
5. Lewy trójkąt talii wyższy o 5.1 [mm] i szerszy o
12.7 [mm]
6.
Różnica w wysokości kolców biodrowych
-2.5 [mm], 1.7 [st]
|
|
|
KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA
Nazwisko: B.. Barbara
. Wzrost: 149 cm, Rok ur. 1985,
Dane: PBEDNJ00. , Data badania:
1998-01-13,
Wywiad:
Uwagi: 6e,20zł
Parametry globalne
Długość kręgosłupa DCK 361.4 [mm] czyli
24.3 % wzrostu
Kąty pochylenia [st] : ALFA 14.2, BETA 8.6, GAMMA 17.8,
Łącznie: 40.6 [st]
Kąt pochylenia tułowia: KPT -5.5 [st]. Wskaźnik kompensacji 3.6 [st]
Kifoza piersiowa
D.LL_C7 DKP 288.3 [mm] (79.8%) Kąt KKP 153.6 [st]
D.PL_C7 RKP 217.3 [mm] (60.1%) Głębokość GKP 14.3 [mm] (WKP 0.066)
Lordoza lędźwiowa
D.S1_KP DLL 235.5 [mm] (65.2%) Kąt KLL 157.2 [st]
D.S1_PL RLL 144.2 [mm] (39.9%) Głębokość GLL -10.1 [mm] (WLL -0.070)
Płaszczyzna czołowa
Kat nachylenia tułowia KNT -0.7 [st]
Lewy bark wyżej o -2.0 [mm] Kąt linii
barków KLB 0.5 [st]
L.łopatka wyżej o -2.0[mm] ( 0.9st)(UL),
bliżej o 0.0[mm] ( 0.0st)(UB)
R. oddal. łopatek od kręgosłupa OL: -3.2 [mm] (-2.6%)
Lewy tr.talii wyższy o -4.2 [mm] (TT) szerszy o 0.0 [mm] (TS)
Miednica: kąt nachylenia KNM 0.0 [st], kąt skręcenia KSM 1.3 [st]
Wsp.asym.barków względem KK WBS= 2.1 (0.8%), wzg.C7 WBC= -6.3 (-2.5%)
Wsp.asym.bark-miednica pion WBK= -2.0 (-0.3%) poziom WBX= 2.1 (1.2%)
Maks. odch. l.wyrost. kol. od C7_S1 UK -0.6 [mm] na wys.Th7
CQ Elektronik System, (0601)794162.
Zajmujemy się organizacją
badań "przesiewowych", jesteśmy producentem
aparatury i oprogramowania do komputerowego badania
postawy ciała, stóp, ... .
|
|
Komentarz: Linia kręgosłupa orzebiega prawidłowo.
Znaczących asymetrii
nie stwierdza się.
Postawa prawidłowa.
Wskazania: Gimnastyka ogólnousprawniająca.
|
Komputerowe
Badanie Postawy Ciała - program
Najnowsza wersja oprogramowania pracuje w
środowisku Windows, dając użytkownikowi możliwość dynamicznego podglądu
pacjenta na dwóch niezależnych oknach, obróbki obrazu warstwicowego w czasie rzeczywistym,
podglądu wydruku, itp. Istnieje możliwość wyboru kilku różnych form wydruku.
Zainstaluj i uruchom Demo programu
Opcje
menu
|
Ikona,
nazwa, klawisz skrótu
|
Opis
działania
|
Plik
|
Nowy
Ctrl+N
|
Nowe
badanie, w oknie badanie wpisujemy dane pacjenta, istotne jest wpisanie
wzrostu.
|
Otwórz
Ctrl+O
|
Otwiera
zapisane wcześniej badania.
|
Zapisz
Ctrl+S
|
Zapisujemy
wybrane ujęcie, komputer sam proponuje nazwę pliku, zapisywanie dokonywanych
zmian.
|
Zapisz
jako...
|
Zapisuje
dokumenty pod nową nazwą.
|
Drukuj
Ctrl+P
|
|
Podgląd
wydruku
|
Pokazuje
postać w jakiej wyniki będą wydrukowane, rzeczywisty wygląd wydrukowanego
dokumentu.
|
|
Otwiera
okno do ustawienia parametrów drukarki.
|
|
Program
umożliwia wykonanie kilku rodzajów (szablonów) wydruków: Normalny C/B,
Rodzice, Naukowy, To co widać, Inny numer <szablonu>.
Zależnie
od wybranej opcji zmienia się treść wydruku, istnieje możliwość tworzenia
własnych szablonów wydruków (osobna instrukcja).
|
|
W
oknie Badania należy zaznaczyć kilka opisów, wyników badań, po
zaznaczeniu „drukuj seryjnie” zostaną wydrukowane wybrane wyniki badań.
|
|
Automatyczne
przenoszenie danych do programu statystycznego, wcześniej w oknie Badania
należy zaznaczyć opisy badań które chcemy przenieść do programu
statystycznego.
|
|
Wyświetla
ostatnio otwierane zapisy badań, po „kliknięciu” w ich nazwy można je
otworzyć.
|
|
Zamyka
program.
|
Widok
|
Wyniki
Alt
+ 0
|
Wyświetla
dane pacjenta i informacje o badaniu. Na ekranie pojawia się okno z
czterema zakładkami. Pierwsza
zakładka: Dane pacjenta: imię nazwisko, zawód, rok urodzenie, wzrost i
waga oraz wywiad. Bardzo ważne jest wpisanie wzrostu pacjenta, jest to jeden
z parametrów wykorzystywany do obliczeń.
Druga
zakładka Wyniki analizy zawiera opracowane przez komputer wynik
badania w postaci listy wyliczonych parametrów.
Zakładka
Diagnoza otwiera dwa okienka przeznaczone na opis badania i wpisanie
diagnozy. Ostatnia zakładka Uwagi: można ją wykorzystać w zależności
od potrzeb użytkownika programu. Jest to miejsce na ewentualne uwagi,
komentarze, skrócone opisy badań, zapisanie diagnozy w formie skrótu, symbolu
itp.
Pomiędzy
okienkami każdej zakładki poruszamy się tabulatorem (klawisz Tab) na
klawiaturze lub ustawiając kursor myszy w wybranym okienku Wprowadzone zmiany
(np. w pozycjach „Wywiad”) zatwierdzamy przyciskiem „Zapisz” na pasku ikon
startujących.
Okno
zamykamy krzyżykiem w prawym górnym rogu lub ponownie klikając. ikonę
„Wyniki”.
|
Badania
Alt
+ 1
|
Wyświetla
listę zapisanych (wykonanych) badań, klikając w ich nazwy można je otworzyć. Ponadto
zawiera podręczny menadżer plików, można przeglądać i otwierać wszystkie
zasoby komputera.
Opis
okna poniżej tabeli.
|
Drugi ekran
Alt
+2
|
Otwiera
drugie okno podglądu, umożliwia jednoczesną obserwację wyników w różnych wersjach
(np. na jednym ekranie wybieramy opcje z Menu > Tryb, na drugim Menu >
Opracowanie). Jest jeden pasek ikon dla obydwu widoków. Pokazuje parametry
wybrane dla ekranu na, który został ostatnio wybrany „kliknięciem” myszy na
jego obszarze.
|
F9 Pełny ekran
|
Rozciąga
okno programu do największego rozmiaru.
|
Opracowanie
|
|
Do
opracowania wyników ustawiamy na sylwetce widoczne punkty pomiarowe, komputer
wykorzystuje je do obliczeń.
|
Linia kręgosłupa
|
Służy
do opracowania badań.
Należy zaznaczyć linię
kręgosłupa zgodnie z kropkami na
plecach pacjenta. Klikamy tylko
wybrane kręgi, nie ma potrzeby zaznaczania wszystkich – linia musi pokrywać
się z przebiegiem linii wyrostków kolczystych (uwagi: typowo zaznaczone
punkty na plecach, powinny pokrywać się z załamaniami na liniach obrazujących
przestrzenne ukształtowanie kręgosłupa). Znakowanie rozpoczynamy poniżej
kręgu C7 a kończymy (prawym przyciskiem) powyżej S1. Po zaznaczeniu linii
kręgosłupa komputer domyślnie dzieli go na poszczególne kręgi z założeniem
zachowania równych wysokości poszczególnych kręgów.
|
Kręgosłup strzałkowy
|
Optymalizujemy
krzywą kręgosłupa dla płaszczyzny strzałkowej
Dla
płaszczyzny strzałkowej komputer wyznacza obraz przestrzenny w postaci linii
schodkowej (pola fioletowe). Ponieważ jednak krzywa kręgosłupa jest krzywą
gładką powinniśmy dopasować zieloną linię w ten sposób, aby przebiegała przez
fioletowe pola.
Kończymy
prawym przyciskiem.
Po
zakończeniu funkcji komputer automatycznie znajduje położenie punktów KP, PL
i LL. Jeżeli te ustawienia nie odpowiadają rzeczywistość możemy skorygować je
ręcznie wracając do Edycji położenia punktów pomiarowych.
|
Tryb
|
|
Reguluje
rozjaśnienie i kontrast obrazu
|
|
Zdjęcie
pacjenta, można łączyć z innymi widokami np. liniami i/lub prążkami.
|
|
Wyświetla wynik badania w
postaci czarno-białych prążków w płaszczyźnie poziomej, obrazuje najbardziej
wystające punkty sylwetki pacjenta.
|
Linie
|
Wyświetla wynik badania w
postaci poziomic, punkty najbardziej wystające wyglądają jak wzniesienia na
mapie.
|
|
Wyświetla wynik badania w
postaci odcieni szarości (warstw), jaśniejszy kolor oznacza miejsca bardziej
wystające; można łączyć z innymi widokami.
|
Szum
|
Usuwa
ewentualne zakłócenia obrazu, niepotrzebne linie itp.
|
|
Zwiększa gęstość linii (L)
i prążków (p).
|
Skala 1
|
Pomniejszenie,
powiększenie obrazu.
|
Skala 2
|
Powiększenie
pomniejszenie obrazu.
|
Siatka
|
Nakłada na obraz siatkę,
oś siatki przechodzi przez punkt S1 (co 5/10cm).
|
Punkty
|
Punkty
pomiarowe wykorzystywane przez komputer w obliczeniach, ustawia się je
ręcznie podczas opracowania.
|
Tło
|
Usuwa
tło.
|
Perspektywa
|
Widok sylwetki z góry
(przekrój pionowy). Zagęszczenie linii oznacza miejsca najbardziej wystające
(porównaj Przekroje).
|
Czołowa
|
Dodatkowe
opisy do przekrojów.
|
Przekroje
|
Przekrój poprzeczny (pionowy)
wg punktów charakterystycznych kręgosłupa, linie przekroju pokazują widok
sylwetki z góry, punkt najwyższy linii oznacza miejsce najbardziej wystające.
Np. jak na rysunku obok na poziomie kifozy piersiowej widoczna wystająca
prawa łopatka.
Linia
z boku: obrazuje wygięcie przednio-tylne kręgosłupa, jego rzeczywisty wygląd.
|
Punkty kręgosłupa
|
Linia
prosta łącząca punkty kręgosłupa C7 i S1, automatycznie znajduje punkt
przecięcia rzeczywistej linii kręgosłupa z prostą łączącą punkty C7 i S1 oraz
wyznacza wartości wygięć bocznych (wielkość łuków)
punktami
oznaczone są strzałki łuków
|
Kręgosłup
|
Przebieg
linii kręgosłupa, jego rzeczywisty wygląd
|
Podgląd
|
F5
|
Rozpocznij
rejestrację (filmowanie). Obserwując na ekranie podgląd (klawisz F5) sprawdzamy czy środek pleców
znajduje się w centrum obrazu. W razie konieczności ustawiamy pacjenta wyżej,
niżej, ewentualnie podnosimy aparat.
|
F6
|
Rozpoczyna
rejestrację kolejnych ujęć pacjenta - naciskamy klawisz F6.
W
trakcie wykonywania badania delikatnie korygujemy ustawienie miednicy, tak
aby jej kąt skręcenia wynosił 0, co będzie stanowiło punkt odniesienia przy
ocenie wyniku badania. W celu dokładnej obserwacji ustawienia przestrzennego
miednicy na jednym z podglądów powinien być włączony obraz przestrzenny.
|
Zatrzymaj
F7
|
Zatrzymuje
rejestrację, filmowanie.
|
|
Oświetlenie
pacjenta, zapala żarówkę aparatu (WYŁĄCZAMY światło w pomieszczeniu).
|
PgDn
|
Przesuń
do tyłu , pokazuje poprzednie ujęcie.
|
Kadr do przodu
PgUp
|
Przesuń
do przodu, pokazuje następne ujęcie.
|
Opcje
dostępne na CD-ROM’ie
Uruchom DEMO programu
Plecy dla Win (wersja 2003)
|